Three seasons in one year
For the English translation, scroll down or click HERE
“Als het tussen vandaag en nieuwe maan (nog 8 dagen) niet regent dan zullen we dit jaar geen winter krijgen”. Dat is de voorspelling van Ernest Fourquet, een van onze oudere buurboeren.
Het is vandaag alweer een heldere, zonovergoten januari winterdag. Vanuit onze tuin kunnen we de Pyreneeën met hun licht besneeuwde toppen goed zien; wat een cadootje om dit uitzicht te hebben. Het is half elf ‘s ochtends en al 14 graden. Mijn winterbescherming bestaat tegenwoordig uit een sjaal die ik voor de vorm omsla.
Voordat ik de auto instap om wat te boodschapjes te doen hoor ik een vogel ietwat vals en onwennig zingen. Zo zingen doen de meeste vogels niet midden in de winter. Het lijkt erg op de zang van het merelmannetje. Die heeft al sinds vorig augustus z’n territorium niet meer hoeven te verdedigen en hij heeft dus wat oefening nodig. Maar hoe graag ik de merel ook zou willen horen, deze moet normaal gesproken pas eind februari z’n repertoire weer uit de kast halen. Vlug pak ik de verrekijker, het blijkt inderdaad een merel. Ook hij is dus in de war.
Drie maanden te vroeg, een pioenroos begint uit te lopenHet is hier de afgelopen maanden eigenlijk alleen maar aangenaam winterweer geweest. Een paar dagen heeft het goed gevroren, en ook heeft het een paar dagen goed geregend, maar sinds begin december is het veel mooi en te warm voor het seizoen. De hagedissen onderbreken hun winterslaap om weer warm te worden in de zon. Er vliegen vlinders en libelles en hommels rond. Zelfs de strontvlieg is uit de raamsponning ontwaakt en vliegt irritant door het huis. Ik zal zelfs niet verbaast zijn als de mug zich aanmeldt om mij de nacht uit mijn slaap te halen.
In ruil voor het van dichtbij kunnen bekijken helpt Perry onze gevederde vrienden de winter door. Maar de vetballen en andere voedingssupplementen hangen nagenoeg onaangeraakt in de kale struiken voor onze keukendeur. Nou ja, kaal. De meeste struiken staan op springen. De pioenroos begint al moedig uit te lopen, twee maanden te vroeg. De Japanse appelboom heeft prachtige rode bloemen. Begin december hebben de perenboom en de seringen al enkele takken in bloei gehad.
Ooit had ik de wens om in een werelddeel te wonen met eigenlijk maar twee seizoenen bestaan. Alleen maar lente en zomer natuurlijk. Maar als ik naar de natuur om mij heen kijk wil ik die wens uiteindelijk toch niet ingewilligd krijgen. Het klopt gewoon niet.
Volgend jaar zullen we in ieder geval een water tekort hebben. Deze regio van Frankrijk profiteert enorm van het smeltwater wat uit de Pyreneeen komt stromen. Maar er is tot nu toe bijna geen sneeuw gevallen, dus smeltwater zal er ook niet veel zijn. We lieten ons dit vertellen door een ander buurman. Hij zei verder dat in 1957 een soortgelijke situatie ontstond en dat het toen in de maan mei goed vroor en sneeuwde. Ik moet er niet aan denken. Hoe moet dat dan met mijn moestuinplantjes die ik weer ga opkweken. Ik ben er helemaal klaar voor, dit jaar zelfs gewapend met een kalender die aangeeft wat de stand van de maan is en wat wanneer dan het best kan zaaien, oogsten, snoeien en wat al dies meer zij.
Laten we hopen dat Ernest geen gelijk zal krijgen. Koning Winter mag wat mij betreft het roer compleet omgooien!
P.S.
Nog even een “follow-up” over - niet meer ons pupje - Tati. Nadat wij hem terugbrachten naar NL heeft hij een kleine twee weken bij z’n moeder vertoefd. Kort daarna en reeds bij z’n nieuwe baasje begon Tati uiterlijke ziekteverschijnselen te vertonen. Braken, diarhee en niet meer uit mand willen werd uiteindelijk gediagnostiseerd als hevige groeipijnen. Deze bleken zo hevig dat het een verschrikkelijke lijdensweg werd, en na veel ups en downs is Tati begin december, na een veel te kort leven, naar de hondenhemel vertrokken.
Rest in peace lieve TatiA la prochaine,
Caroline
And now in English!
“If it doesn’t rain between now and the new moon, we will not have a winter this year”. That is our neighbour Ernest Fourquet’s prediction.
Today is another crystal clear sunny, January day. From our garden we have a view of the Pyrenees which are lightly powdered with snow. At 10.30am the temperature has already risen to 14 degrees Celsius. A winter coat these days is a little excessive; a shawl is all I need.
Just before stepping into the car to go and do some shopping, I hear a bird singing; a little shy and out of tune. Birds don’t usually sing like this in the middle of winter. It sounds like a blackbird that needs some practice; it hasn’t sung since August last year. However much I would love to hear the blackbird’s song, he is only scheduled for his acte de presence at the end of February! My binoculars confirm it is indeed a blackbird , poor thing, completely confused.
The weather over the last few months has been very agreeable. We had a few days of heavy frost and even a few days of rain, but it has been too warm and mild for the season.
Ed the Lizard has left his winter lodging to take his place on the sun-warmed barn walls. Butterflies, caterpillars and bumblebees fill the air with sounds and colours. Even the bluebottle has crept out of the crevices in the window and is back to his annoying self. I wouldn’t be surprised if a mosquito pays me a visit one of these balmy nights…Perry has been helping our feathered friends, as usual. He has hung seed balls for them in the bare branches, close to the kitchen window. While they are eating we can easily admire their beauty. But they are barely touching the food at all. In fact the bushes are not even bael. Most of them have sticky buds, close to opening. The peony is about to pop open, and the Japanese apple tree already has bursts of pink petals. The pear and lilac have even flowered just before Christmas.
There was a time when I wished there were only two seasons, Spring and Summer. But now I see the impact of a climate that is too warm, I've changed my mind, it just doesn’t work.
Another neighbour tells us that we will definitely have a water shortage again this year. For irrigation purposes, this region of France relies heavily on melt water from the Pyrenees, but since there is no snow…In 1957 apparently a similar situation occurred, no real winter. But Winter came anyway; in the month of May. Obviously this prospect is not something I look forward to, as I’m preparing for nurturing another year of homegrown vegetables. This time I’m gardening according to the lunar calendar, a real challenge.
Anyway, let’s hope Ernest will not be right. If it was up to me, I gladly welcome King Winter.
P.S. About our puppy Tati.
After we returned him to his mother in Holland, Tati moved on to his new owners very shortly after that. There, he started to show signs of illness. After several visits to different veterinary clinics he was diagnosed as having severe growing pains. Since his condition and pain showed no sign of improving during the next months, it was finally decided to put him out of his misery. Poor Tati, his life was too short! Rest in Peace little doggie.A la prochaine,
Caroline
Caro's notes archive
2004 - April | Birthday special | May | June | September | October | November
2005 - January | March | April | May-June
2006 - March | July | September