Een jaar geleden
The English version of this text can be found on Perry’s notes page.
Vandaag (het is 6 maart) is het precies een jaar geleden dat we uit Nederland vertrokken. Vroeg in de donkere, natte morgen reden we weg, uitgezwaaid door mijn ouders en de buren. De aanhangwagen vol met onze spulletjes, op weg naar het zuiden. Jake en Elwood tijdelijk uit logeren achterlatend in Nederland.
Een jaar later liggen Jake en Elwood naast elkaar begraven in de Franse grond. En over het geheel genomen is het afscheid van onze katten het enige trieste wat ons is overkomen tijdens ons eerste jaar in de Gers.
Terugblikken op een jaar van je leven is interessant. Alhoewel een jaar voor iedereen even lang is, heb ik het idee dat je je meer van de tijd bewust bent wanneer er in zo’n jaar er iets aan de basis van je bestaan verandert. Dat kan de geboorte zijn van een kind, een verhuizing, of het verlies van een geliefde.
Een emigratie is altijd een spannende gebeurtenis, vooral als je eigenlijk niet precies weet hoe het allemaal gaat verlopen en waar je uiteindelijk terecht komt. Je hebt wel een idee wat je zou willen en hoe, maar gaandeweg veranderen de ideeën die je had, omdat de omstandigheden anders zijn dan voorgesteld. Dan is het zaak om je zo goed mogelijk te plooien in die nieuwe situatie.
Tot nu toe denk ik dat Perry en ik niet mogen klagen.
Ons geduld is op de proef gesteld omdat we niet zo snel als we gedacht hadden een huis konden vinden. Onze relatie is op de proef gesteld door het leven in een kleine, primitieve behuizing. Door de verschillende gedachten over waar ons toekomstige huis aan moest voldoen. Door de druk van het afronden van een bedrijf in Nederland en het opzetten van een bedrijf in Frankrijk. Hoe gaan we centjes verdienen? Door de onduidelijkheid en bureaucratie rondom het legaal burger zijn hier.
Onze relatie is rijker geworden door die minder leuke ervaringen, maar ook door de leuke gebeurtenissen. Eigenlijk de dingen waarop je op hoopt en waar je zo’n emigratie voor aangaat. De verrassende gastvrijheid van de mensen om ons heen die zo’n andere manier van leven hebben. Van die fantastisch contacten met de mensen van de campagne, waar je vaak over leest in de ‘expat’ boeken. Het veel meer buiten zijn, het kunnen genieten van een echte zomer.
En wie had gedacht dat we op lokale markten zouden gaan staan om postkaarten en tekeningen te verkopen? Of dat we tijdelijk te midden van de velden met zonnebloemen zouden komen te wonen? Wie had gedacht dat deze website met zoveel plezier gelezen zou worden, het een uitlaatklep zou zijn voor ons en een ook bron van informatie voor anderen met dezelfde emigratie ideeen? En wie had gedacht dat we uiteindelijk niet in de Gers maar in de Hautes-Pyrénées terecht zouden komen?
En dat je waar je ook bent naar de Pyreneeën kunt kijken. Dat noem ik gratis en voor niets vermaak. Heel simpel, maar wel effectief voor het goede gevoel.
In ieder geval zijn we ons vaak bewust van de keuze die we maakten en een jaar geleden daadwerkelijk hebben uitgevoerd. En we hebben er nog geen spijt van. We zijn heel benieuwd hoe we volgend jaar om deze tijd over het komende jaar zullen gaan schrijven.
Until such time... see ya,
Caroline
Caro's notes archive
2004 - April | Birthday
special | May | June |
September | October | November
2005 - January
Homepage Perry's notes Back to Top